Recensie Puur Wit

Zoals alle kinderen in Terras Altas groeit Lily op zonder te weten wie haar ouders zijn. Doordat ze energie kan manipuleren leidt ze een luxe leven in de Hooglanden. Het Regime is streng voor iedereen die de wet overtreed, met als zwaarste straf verbanning naar de Laaglanden. In ruil voor naleving van de strenge wetten en regels, zorgt het Regime voor bescherming.

Zelfs trouwen en kinderen krijgen mag niet zomaar. Lily kan haar geluk dan ook niet op als blijkt dat ze mag trouwen met de jongen waarop ze verliefd is, Espen. Als er wordt besloten dat Lily al een halfjaar voordat ze mag trouwen, haar intrek neemt bij Espen is ze dolblij. Ze mag zelfs reizen met een vliegmachine. 

Onderweg gaat het echter gruwelijk mis. De piloot wordt overvallen door een zware storm en ze moeten uitwijken. Als de vliegmachine het even later begeeft storten ze neer in de Laaglanden, waarbij de piloot om het leven komt. Gewond en helemaal alleen besluit ze te gaan lopen, in de hoop weer in de Hooglanden terecht te komen. Voordat ze ver kan komen wordt ze echter gevangen genomen door een groep Laaglanders, maar zijn het wel de zware criminelen die ze volgens het Regime zijn?

Patty van Delft heeft ook met dit boek een geweldige start van een serie neergezet. Net zoals Zij die hoort (deel een van de Drägan Duma serie) leert de hoofdpersoon een compleet nieuwe (kant van de) wereld kennen. We leren Lily kennen als een iets wat naïef meisje dat nog niet veel van de wereld heeft gezien, maar hoe verder het boek vordert hoe meer ze gaat twijfelen aan alles wat haar is verteld en groeit ze uit tot iemand met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. 

Het verhaal is goed opgebouwd en leest vlot weg door de fijne schrijfstijl. Vooral het vertelperspectief zorgt ervoor dat je je gaat identificeren met de hoofdpersoon, wat in dit geval erg goed werkt. Het is een boek met een schepje magie, een snufje steam punk en een flinke berg zelfontwikkeling (en wellicht een mespuntje van het Stockholm-syndroom).

Mede doordat het verhaal zo vlot en makkelijk wegleest is het een ontzettend goed boek. Het is niet te dik en de mate van details en grove lijnen is precies goed in dit eerste deel. Door de cliffhanger op het einde wilde ik eigenlijk gelijk verder in het vervolg deel Inkt zwart (dat hopelijk over niet al te lange tijd uitkomt). Er zit spanning in het verhaal, ondanks dat er nog niet veel ingrijpende dingen gebeuren en bovenal; het boek is voor mij geen moment saai geweest. 

Een absolute aanrader van Nederlandse bodem, die zeer in de smaak zal vallen bij fans van Toxine (Rani de Vadder) en bij fans van de Drägan Duma serie. Ik kan niet wachten tot het vervolg en ik ga dit boek zeker nog een keer herlezen!