Recensie The fates divide

Na de in scene gezette dood van Reyzek, zitten Akos en Cyra samen met hun vrienden op een ruimteschip. Cyra is niet blij dat haar broer nog in leven is maar om Eijeh zijn herinneringen terug te geven is ze bereid om haar wraak nog even te laten wachten. Een ding waar ze geen rekening mee hebben gehouden is Isae Benesit, die wraak wil nemen voor de dood van haar zus Ori. Voordat Reyzek dood gaat vertelt hij echter nog het schokkende nieuws dat zijn vader nog in leven is. Op hun missie om de Shotet te bevrijden van de onderdrukking, spelen de lotsbestemmingen van Akos en Cyra een belangrijke rol. Is Akos een Shotet of een Thuviër? En wat betekent het dat hij zal sterven in dienst van een Naovek?

Ik baal een beetje dat we in dit tweede deel niet meer van de andere planeten zien. De enige planeet waar we echt een goed beeld van krijgen is Ogra, wat ik trouwens een origineel idee vind. Vooral het planten gedeelte vond ik interessanter dan ik had verwacht. 

Ik heb een aantal personages echt in mijn hart gesloten in dit boek. Zenka gewoon doordat ze niet van onzin houdt. Jorek omdat hij zo trouw is en een echte vriend voor Akos. Teka mag ik eigenlijk om precies dezelfde reden als Zenka. Isae daarentegen mag ik niet echt, al wordt dat op het einde beter. Ze wordt naar mijn idee net iets te veel overheerst door wraak.

Ondanks de gigantische plottwist (die ergens wel te verwachten was) vond ik het einde een beetje lauw. Het neigt een beetje naar een anticlimax en ik had er wel iets meer van verwacht. Het laatste hoofdstuk vond ik dan wel weer enorm mooi geschreven en deze sluit het verhaal goed af. Toch zijn er nog veel open plekken die ik graag ingevuld had gezien.