Recensie The Perks of being a Wallflower

Een paar jaar geleden heb ik de film een keer op school gezien en ondanks dat ik me daar niet heel veel meer van kan herinneren, weet ik wel dat het een diepe indruk heeft achtergelaten. Toen ik afgelopen jaar bij Engels dit boek op de lijst zag staan dacht ik gelijk: 'Deze moet ik echt nog een keer gaan lezen' Dit heb ik dan ook gedaan en wat een geweldig boek is het!

Om te beginnen is het boek niet extreem dik. Normaal vind ik dit jammer, maar omdat ik dit boek in het Engels heb gelezen en ik daar niet heel goed in ben vond ik het juist fijn. Het leest in het Engels gelukkig redelijk vlot en ondanks dat er een paar moeilijke woorden in stonden kon ik het goed volgen. Ook zit er een hele mooie opbouw in het verhaal. Je zit Charlie echt ontwikkelen door het verhaal heen. De lay-out van het boek is wel wat anders dan ik gewend ben. Het verhaal wordt namelijk verteld vanuit de brieven die Charlie naar een vriend schrijft. Over die vriend wordt verder niet veel verteld, maar hierdoor krijg je juist het gevoel alsof Charlie alles aan jou schrijft. Hij verteld veel over zijn gevoelens en gedachtes, dit zorgt ervoor dat je Charlie echt leert kennen. 

Dit heeft echter ook een keerzijde. Je krijgt namelijk alle gebeurtenissen mee vanuit Charlie's standpunt en hoe hij het ervaart. Ik vind het zelf altijd iets fijner als een boek in de eerste of derde persoon is geschreven. Ook had ik het leuk gevonden als we de gedachten van Sam en Patrick mee hadden gekregen. Dit had ons misschien een nog beter beeld van Charlie gegeven. 

Wat ik vooral zo leuk vind aan het boek is dat ik mezelf echt in Charlie herken. Ik ben zelf ook constant aan het denken en vind het ook lastig om mezelf te mengen in gesprekken en dat soort dingen. Misschien is Charlie wel een beetje raar, maar ik denk dat hij vooral een andere soort denkwijze heeft die niet wordt begrepen. Hij is heel meegaand, omdat hij mensen niet tot last wil zijn of kwetsen. Is dit slecht? Nee, ik denk dat het een hele mooie eigenschap is, maar hij mag af en toe ook wel aan zichzelf denken. Charlie is ook echt heel slim, maar dit valt mensen niet op, omdat ze niet door zijn "rare" gedrag heen kunnen kijken. Op een persoon na; Charlie's Engels leraar is de enige die hem snapt en geeft Charlie dan ook persoonlijke aandacht. Door zijn leraar komt Charlie ook meer in het normale leven terecht. Het zou mooi zijn dat we in het echte leven ook wat vaker door elkaars façade en gedrag heen zouden kijken naar de persoon die binnen in zit.

Mocht je ooit nog een Engels literatuurboek zoeken dan zou ik deze zeker aanraden. Het verhaal heeft op het einde ook nog een mooie plot twist die ik zeker niet had verwacht, maar die naderhand wel heel logisch leek. 

Laat hieronder vooral weten wat je zelf van het boek vond en wat je van mijn review vond. Heb je zelf nog leuke boeken zet ze er dan vooral bij, wie weet maak ik er een keer een review over.